Afscheid nemen bestaat niet

Maandag 10 augustus 2015

Vandaag begon de dag vroeger dan normaal, de zon was zelfs nog niet op. Het was vandaag tijd voor de safari waar de meesten van ons al lang naar uitkeken. We vetrokken om 07.00 uur Afrikaanse tijd met de bus (lees: 07.30 uur). Na een gezellig rit waarbij we verschillende landschappen van Oeganda zagen, zoals de heuvels, veel groen en wat droger.

Na een korte stop bij een hotel waar we een heerlijke lunch hadden, patat met een sandwich, was het tijd voor het tweede deel van de rit. Onderweg kwamen we langs een ander park (Mburo) en vanaf de weg konden wij zebra’s zien. Gelukkig stopte de chauffeur even en konden de eerste foto’s van de dieren al gemaakt worden. Langzaam kwamen we dichterbij het park. Vlak voor het park zijn we gestopt bij een uitzichtpunt. Hier hadden we een groot uitzicht over het park en het landschap van Oeganda.

Na nog een kort stukje rijden kwamen we in het park aan en ging iedereen rechtop zitten om zoveel mogelijk dieren te zoeken. Al snel was het eerste dier gezien, namelijk de olifant. Na wat foto’s moesten we snel verder, want we moesten de boot halen. Maar ja, onderweg zagen we weer olifanten en daar wilden we allemaal nog een keer foto’s van maken. Uiteindelijk kwamen we bij een super luxe hotel aan, waar we gasten zagen die warme handdoekjes en cocktails kregen. Even waren we allemaal gelukkig totdat bleek dat we hier alleen gebruik konden maken van het toilet om vervolgens snel naar de boot te gaan. Toen begon echt het eerste deel van de safari.

De ene helft van de groep zat op het benedendek en de andere helft boven. Onderweg zagen we verschillende vogels, de namen kan men later vragen aan de Chinezen die met ons mee waren en alle vogels opzochten in het vogelboek. Naast de vogels zagen we nijlpaarden, buffels, krokodillen, bavianen, zeearenden, salamanders, antilopen, hagedissen en pumba’s. Niet alleen de dieren leverden veel gelach en foto’s op, maar ook de gezichten van Sarah en Willy. Willy probeerde zich groot te houden, maar vond de hippo’s toch wel heel spannend. Daarna werd het nog spannender, omdat we hem wijs gemaakt hadden dat het kanaal eindigde in een waterval. Nadat hij de bestuurder geïnformeerd had dat die wel op tijd moest keren, kon hij iets rustiger zitten. Toen er verschillende mooie foto’s geschoten waren, was het tijd om terug te keren naar het vaste land.
Na een kort ritje in de bus kwamen wij aan bij het hostel. We zitten verdeeld over drie huisjes. In de huisjes hebben we verschillende tweepersoonskamers. Na een verfrissende douche, bij sommigen met warm water, was het tijd om ons klaar te maken voor het avondeten. Dit gebeurde wel nadat we eerst nog wat foto’s van de zonsondergang hadden gemaakt. De maaltijd bestond uit rijst, GROENTEN, vlees, watermeloen en ciappatti’s. De meesten gaan zo richting bed aangezien wij morgen om 06.15 uur klaar moeten staan bij de bus, omdat we op leeuwenpad gaan.

Paulien en Anouk

 
Dinsdag 11 augustus 2015

Heel vroeg de wekker. Na een warme nacht in een simpel hostel tijd om wakker te worden. Rond kwart over 6 stond iedereen met kleine ogen klaar om met een hap ananas en watermeloen naar de bus te gaan. De rest van het ontbijt kregen we tijdens de busreis, zoete broodjes met ei en ook nog bananen. Dit leverde tijdwinst op om met de bus op zoek te gaan naar dieren. Na het oppikken van de gids begon de safari in het park. We werden verwend met olifanten, buffels, antilopen (zowel dood als levend en zowel met 0, 1 als 2 hoorns), pumba’s, een zeearend en een nijlpaard. Toch wilden we nog meer zien, een leeuw stond nog op het verlanglijstje. We reden meerdere rondjes, maar helaas zonder resultaat (hoewel, hele kuddes antilopen die te relaxt waren om een leeuw in de buurt te kunnen vinden).

Opeens zag de gids een busje snel rijden en stuurde hij onze chauffeur er achteraan. We wisten al van verre waar het feest was: vele busjes met klikkende camera’s stonden op een tiental meters van een aantal leeuwen. Ze zaten verstopt in het gras, maar ze waren er zeker. We mogen dankbaar zijn dat we in deze 1978 km2 van het Queen Elisabeth National Park enkele van de 115 leeuwen wisten te vinden.

Daarna zetten we koers naar de uitgang van het park. Na het afzetten van de gids begon de lange terugreis naar Bukulula. Voor de thuisblijvers een kort inzicht in de verkeersregels en verkeerstekens in Oeganda. Er zijn vrijwel alleen wegen van bruine aarde, maar tussen de grote steden liggen asfaltwegen. Dit zijn tweebaanswegen met op de heuvels ook nog een extra baan voor stijgend verkeer. Een stippellijn tussen rijbanen betekent dat je mag inhalen. Een doorgetrokken streep trouwens ook. En ook op een tweebaansweg kunnen drie voertuigen naast elkaar rijden, maar hiervoor moet wel extra worden geclaxonneerd en met groot licht geseind naar tegenliggers. Boda boda’s aan de zijkant van de weg mogen hierbij gewoon van de weg worden gedrukt, grote voertuigen hebben immers meer voorrang. Gek genoeg hebben we nog geen ongelukken zien gebeuren en verliep de reis veilig. Via een lunch in hetzelfde hotel als op de heenreis werd doorgereisd naar Masaka, waar bij de lokale boekhandel een hele set boeken voor de school klaarstond. Het laatste half uurtje naar Bukulula werd ook volbracht, en aankomen bij de school en ons verblijf voelde als thuiskomen.

Ondertussen hadden de bouwvakkers niet stilgezeten. Een grote hoeveelheid balken vormde inmiddels het frame voor het dak, de eerste dakplaten waren al geplaatst, vele (binnen- en buiten) muren waren gepleisterd en er was al één muur witgeverfd om later ons logo op te verven.

Er werd een eenvoudige doch voedzame avondmaaltijd bereid (nasi) en dit werd samen met de restanten bananen van overdag opgegeten. Na de afwas en het doornemen van de planning voor de komende dagen vielen er al behoorlijk wat oogjes dicht. Nog één dag in Bukulula te gaan voordat de lange terugreis gaat starten. We hopen dat het nog twee mooie dagen worden.

Matthijs

 
Woensdag 12 augustus 2015

Vandaag was het dan zover. Onze aller-allerlaatste dag in Bukulula. Met een dubbel gevoel stonden we op vanochtend. Aan de ene kant kijken we er toch eigenlijk wel naar uit weer in ons eigen bedje te slapen, maar aan de andere kant voelt het heel vreemd om ons bed hier te verlaten. Om nog de laatste puntjes op de i te zetten (eigenlijk moest de hele i nog gemaakt worden), gingen we vandaag hard aan het werk. Zo konden er muren geverfd worden, bureaus geschilderd worden, muurgaten gevuld, ovens gebouwd en er werden muurschilderingen achtergelaten. Ook is een aantal van ons nog de laatste boodschapjes wezen doen in Masaka.

De middag stond in het thema van het afscheidsfeest van die avond. Hier werd uitgebreid voor gekookt door de hele staff en ook wij staken een helpende hand toe. Dit werd, zoals eigenlijk al verwacht, niet altijd toegelaten, aangezien ze vanavond nog een keer extra gastvrij wilden zijn voor hun 19 gasten uit Nederland.

Netjes opgedoft hebben we de avond met z’n allen in de tuin doorgebracht. Voor de gelegenheid waren de leraren, bouwvakkers, de dove jongens van de workshop en de belangrijkste adviseurs van de school uitgenodigd. We waren dus met een behoorlijke groep.

Willy greep deze kans aan om ons nog even hartverwarmend toe te spreken. Hij benadrukte nog dat het komen van de school een echte droom was die uitkwam en we werden allemaal nog persoonlijk bedankt. Ook hebben wij Willy en Sarah bedankt voor hun gastvrijheid en alle moeite die ze hebben gedaan om zo’n grote groep te kunnen ontvangen. Veel van ons moesten hun best doen om de tranen binnen te houden, aangezien het afscheid nu wel heel echt werd en heel dichtbij komt.
Vooral het idee om alle mensen die we hier hebben leren kennen waarschijnlijk nooit meer zullen zien was lastig. Toch zijn we heel blij dat we deze kans hebben gekregen en dat we Bukulula en veel van haar inwoners hebben mogen ontmoeten.

Al met al was het een mooie afsluiting van een prachtige reis.

Mweebale (bedankt)!

Eef, Paulien, Sanne


-----
Op donderdag vertrekken we vanuit Bukulula via de evenaar, lunch in Kampala en een bezoek aan de souvenirmarkt richting Entebbe Airport, waar we om 23:30 uur Oegandese tijd hopen op te stijgen richting Nederland. We verwachten tegen 7:00 uur Nederlandse tijd te landen op Schiphol (vluchtnummer KL562). We hopen daar opgewacht te worden door enkelen van jullie. We rijden hierna naar De Gaarde om de reis af te sluiten en afscheid te nemen van elkaar.