A weekend in Uganda, goes like this....
Door: Bukulula Team
Blijf op de hoogte en volg Werkvakantie
03 Augustus 2015 | Nederland, Capelle aan den IJssel
Vrijdag 31 augustus 2015
Deze ochtend had de ontbijtploeg extra werk, want er werden eitjes gebakken als extraatje bij het ontbijt. We verdelen de corvee voor ontbijt, lunch en avondeten zodat er telkens een andere groep vroeg uit bed moet om voor ons eten te zorgen.We worden hierbij ontzettend geholpen door Sara, de vrouw van Willy, en enkele andere vrouwen. Sterker nog, het is lastig om ze te mogen helpen omdat ze graag enorm goed voor ons zorgen en vinden dat we zo min mogelijk hoeven te doen en heel erg verwend moeten worden. Maar zo werkt het natuurlijk niet, we zijn niet voor niets in Afrika. Het ontbijt bestaat hier verder dagelijks uit twee witte boterhammen, meestal vrij droog en dus is het flink kauwen geblazen. Er is luxe broodbeleg, met pasta, pindakaas, suiker, jam en honing en twee thermoskannen warm water zorgen voor thee of koffie. Er moet goed gegeten worden, niet alleen om hard te kunnen werken, maar ook om de malariapil binnen te houden.
Na het ontbijt gaan we aan het werk. Vandaag gingen we een half uurtje later dan gebruikelijk naar de bouw, vanwege de gebakken eitjes. Het gaat enorm hard met de opbouw van de muren van het gebouw. De eerste laag van twaalf rijen stenen staat al in alle muren en vandaag werden de muren nog eens een stuk hoger opgetrokken. Het metselen gebeurt door de lokale bouwvakkers, waarbij wij ervoor zorgen dat de aangeleverde stenen worden ‘bezorgd’ op de juiste plaatsen op de bouw. Stenen worden doorgegooid en doorgegeven. Vandaag een extra moeilijkheid, want de steigers werden opgebouwd voor de hogere delen van de muur. Hierdoor moesten er stenen door een smal poortje en onder een steiger door worden doorgegeven. De meesten waren hier veel te lang voor, maar de kleinsten in de groep (Mariëlle, Natasja en Eef) konden er precies onder staan. Vandaag werden de taken dus verdeeld op lengte.
Omdat er vandaag op de bouw niet vijftien mzungu’s konden helpen, werden er in de huidige kleine lokaaltjes renovaties aan de vloer uitgevoerd. De stoffige vloeren werden eruit gehakt en met kruiwagens leeggereden, waarna een nieuwe vloer werd gemaakt. Door het mixen van zand, cement en stenen werd een betonnen vloer gemaakt, die hierna werd uitgespreid over de vloer en met een houten stamper werd geëgaliseerd. Erg stoffig werk in de lokalen en er werden ook nog eens zware kruiwagens heen en weer gereden. In de warme omstandigheden was het best zwaar, maar gelukkig hebben we plastic flesjes water, waaruit we telkens kunnen drinken. Deze flesjes kunnen we aanvullen uit de grote flessen van 19 Liter. Inmiddels hebben we een trechter gevonden, waardoor er minder water verspild wordt.
In de tussentijd bestaat het werk ook nog vaak uit het scheppen van zand of grond en het verplaatsen daarvan. Het is een dagelijkse strijd om de kruiwagens te behouden, aangezien ze graag door de bouwvakkers worden ingenomen voor cement, en om de scheppen voor onszelf te houden, want ook die worden snel in gebruik genomen door deze (hardwerkende) mannen. Het blijft verder telkens overleggen over de dagelijkse werkzaamheden, maar er wordt hard gewerkt door de bouwvakkers en de groep. Er is zichtbaar resultaat op de bouw en in de lokalen.
In de middag werd er geknutseld in een lokaal met 50 kinderen van 8 tot 12 jaar. Er werden papieren hoeden gemaakt waar enthousiast op werd gereageerd, vergelijkbaar met een hoedje dat een kind in groep 1 of 2 krijgt voor zijn verjaardag. Zelfs de lokale bouwvakkers liepen er af en toe mee. Anderen gingen nog even aan het werk op de bouw.
Vandaag gingen de shopaholics Joanne, Sanne, Rieke en Monirah samen met Willy op pad naar Masaka om boodschappen te doen: dakplaten, spullen om haren in te kunnen vlechten, een kruiwagen, inkopen voor het knutselen en voor de bezoeken aan de arme families op zaterdag, plus de boodschappen voor de groep (brood, groente, frisdrank, water etc.). Ook werd er geld gewisseld van euro’s naar Oegandese shillingen. Daarbij staat de koers niet vast, maar kan er flink worden onderhandeld over de wisselkoers. Bij het inwisselen van veel euro’s maakt dat toch weer een behoorlijk verschil, waardoor we extra geld kunnen inzetten op de bouw. Monirah heeft de kunst van het onderhandelen aardig onder de knie en daardoor heeft ze goede koersen kunnen bereiken.
Laat in de middag was het werk gedaan (volgens Willy moest er ook nog genoeg werk overblijven voor de bouwvakkers op zaterdag) en gingen we met een paar op pad om houtwerk te kopen. Dat betekent hier onderhandelen over de prijs tussen de geiten en ter plekke een pick-up regelen om de planken te vervoeren.
Voor het avondeten stonden ciapatti’s op het menu. Misschien het beste te beschrijven als vette pannenkoeken (vergelijkbaar met wraps) die we belegden met een gebakken ei en met tomaat/komkommer. Er kwam speciaal iemand uit het dorp om deze te bakken en we lieten het ons goed smaken. De maaltijd werd afgesloten met het voorlezen van alle reacties op de verslagen op de blog. Leuk om te lezen. Na het avondeten tijd voor ontspanning: buiten zitten om de dag door te praten, een spelletje Weerwolven, vroeg naar bed of lekker een (puzzel)boek erbij. Vol indrukken gaan we daarna naar bed. Eerst natuurlijk buiten met z’n allen tandenpoetsen en naar de wc, die enorm luxe is. Geen gat in de grond, maar een hurktoilet (die we doorspoelen met een plens water uit de ton ernaast). Inmiddels is het slot al twee keer gerepareerd en verschijnen er met spijkers zelfs toiletrolhouders. Hoe dan ook: het ruikt er heerlijk en het levert weer voldoende gespreksstof op. Daarna even afspreken in welke volgorde je de kamer ingaat om tussen matrassen en koffers door onder je eigen klamboe te komen. Sula bulungi, welterusten!
Matthijs en Rieke
Zaterdag 1 augustus 2015
Lieve lezers,
Het was ontzettend fijn om gisteravond met z’n allen te genieten van jullie leuke reacties op het blog. Leuk om te horen dat jullie allemaal zo met ons meeleven en dat er thuis nog aan ons gedacht wordt. Ondanks dat Matthijs een droge keel kreeg van het voorlezen, hopen we dat er op dit blog ook weer vele reacties binnen zullen stromen.
Vandaag was het feest, want de wekker ging om kwart voor acht in plaats van het gebruikelijke tijdstip van half zeven. Een goed begin van wat een vakantiedag zou worden. Het geweldige ontbijt van vanochtend werd mede mogelijk gemaakt door Stèphan, Martin, Geke en Sanne, de corveeploeg van vandaag.
Op de planning stond het bezoeken aan families in de omgeving, een kijkje op de krokodillenkwekerij en als afsluiting een relaxte avond aan het strand Nabugabo. De groep werd in drieën opgesplitst en elke groep heeft een gezin bezocht. Met behulp van de docenten van de Real Shepherd School werden de schrijnende verhalen aan ons duidelijk gemaakt. Wij zijn op bezoek geweest bij een vrouw van zestig jaar, die woonde in een huisje vlakbij de kerk. Ze woonde hier in haar eentje en had geen bron van inkomsten of mensen die voor haar konden zorgen. Haar lichamelijke conditie was te slecht om werk te zoeken. Ze woonde nu in een huisje, maar hoelang ze nog de huur zou kunnen betalen was maar de vraag. Er was ook niet echt een plan voor haar toekomst, en dit maakte goed duidelijk wat het verschil is met Nederland, op het gebied van sociale voorzieningen. Wat wel mooi was om te zien was dat ze heel blij werd van de spullen die we gegeven hadden. Het pakketje bestond onder andere uit rijst, suiker, zeep, tandenborstels en tandpasta. Met het wit brood en de lampenolie wasze heel gelukkig, omdat dit echte luxeproducten zijn. Dit klinkt als een klein cadeau, maar voor haar maakt het een wereld van verschil. Alleen met Kerst is er brood, en de lampenolie zorgt ervoor dat ze langer in het licht kan zitten, want er is geen elektriciteit. Dit is maar één van de verhalen, die we vandaag gehoord hebben, maar zo leven er nog vele in de omgeving in armoede. Vooral de jongeren en de ouderen hebben het hier het zwaarst.
Een groot contrast was het dan ook met het middagprogramma. Met z’n allen (19 Bazungu’s plus de volledige teaching en caring staff van de Real Shepherd School) gingen we op pad in de schoolbus waarmee we ook vanaf het vliegveld waren gekomen. De staff had zich opgedoft voor de gelegenheid en had hun mooiste kleren aangetrokken. Een uitstapje als dit was voor hun zeker een uitzondering. Volledig volgens Afrikaanse traditie opgepakt als sardientjes in een blik en een uur langer dan gepland onderweg naar de krokodillenfarm. Ondanks de hobbelige weggetjes waardoor de bus behoorlijk scheef hing, was de sfeer in de bus goed, dus dit mocht de pret niet drukken. Aangekomen op de farm, werd er weer volgens Afrikaanse traditie even onderhandeld over de toegangsprijs.
De krokodillen werden gekweekt voor hun huid en vlees, dus het was een echte boerderij en zeker geen dierentuin. De krokodillen zaten in stenen badkuipen en verschilden in leeftijd van vier maanden tot 65 jaar. De lengte liep ook behoorlijk uiteen, met exemplaren van vijf centimeter tot dinosaurusachtige omvang. Belangrijk was om niet te ver over het hekje te leunen, om te voorkomen dat je met minder vingers naar huis ging dan waarmee je vertrokken was.
Na hier een halfuurtje rondgelopen te hebben, propten wij ons weer de bus in en kon de reis worden vervolgd. Aan de vele hobbelwegen leek geen eind te komen. De enige die hier niet veel last van ondervond was Niels, hij heeft de hele reis liggen snurken tot groot vermaak van de Oegandezen. Uiteindelijk kwamen we aan op een strand dat onze verwachtingen ver oversteeg. Toen we de aapjes in de bomen zagen springen wisten we dat het goed zou komen. De fotografen onder ons, Maarten, Stèphan en Nathalie konden hun geluk niet op door de mooie plaatjes die ze nu konden schieten. Bij het meer dook het grootste deel van de groep zo snel mogelijk het water in (geen zorgen ouders, geen stilstaand water, dus geen enge beestjes) terwijl het andere deel van de groep hun volleybaltalenten liet zien aan de plaatselijke bevolking. De meeste Oegandezen konden niet zwemmen, maar kwamen toch mee pootjebaden in het ondiepe gedeelte van het water en dit was voor iedereen een moment om van te genieten.
Bij het strand hebben we nog heerlijk gegeten met friet, vis of kip na genoten te hebben van een mooie zonsondergang. Al met al heeft de middag gezorgd voor het gevoel van vakantie in ‘werkvakantie’. Het was leuk om te zien dat er één grote groep is ontstaan en dat iedereen het goed met elkaar kan vinden. Zowel binnen de Nederlandse groep als met de Oegandezen.
Tijdens de terugweg werd er al een begin gemaakt aan deze blog terwijl op de achtergrond Lion King-achtige taferelen zich afspeelden met een prachtige volle maan. De vraag onder de groep was of het vanavond ook volle maan thuis was? We zijn benieuwd, lieve lezers!
Toedels van Anouk, Niels, Sanne a.k.a. dreamteam
Zondag 2 augustus
Zonder brandstof in een kapotte taxi
Deze dag begon met het bezoek aan een echte Oegandese kerk. Opgedoft en wel zijn we naar het kerkgebouw gelopen, waar we hartelijk welkom werden geheten door de gemeente. Tijdens de dienst was het verschil met onze Nederlandse kerkdiensten goed duidelijk. De Oegandezen dansten, knielden en riepen om de haverklap AMEN als ze het ergens mee eens waren. De dienst was al bezig vanaf zeven uur, maar gelukkig schoven wij pas om kwart over tien aan. Hoewel we pas om 12 uur weer buiten stonden was het geen saaie langdurige dienst en de preek was redelijk te volgen.
Vanmiddag hebben we wel weer gezien dat alles mogelijk is in Oeganda. Terwijl de meeste van de dames vandaag hun haar lieten invlechten, zijn de heren en Nathalie & Monirah met de taxi naar Masaka geweest om daar boda-boda te rijden. Boda-boda’s zijn brommers waar je met zijn 2-en, 3-en of misschien nog wel meer op kunt. We hebben ze hier al met van alles achterop zien rijden te denken aan vijftien volle jerrycans, geiten en kippen.
Voordat we in Masaka op deze boda-boda gingen, moesten we eerst met de taxi. Een rit die je in Nederland never nooit zal meemaken. Te beginnen met de 90’s hardcore muziek die de chauffeur aan had staan en bij elkaar op schoot zitten, geen enkele werkende meter op het dashboard. Juist op het moment dat je dacht dat het niet meer gekker kon, was de benzine van de taxi op. Half sputterend probeerden we de laatste heuvel op te komen om ons naar beneden te rollen en het eerst volgende tankstation aan te doen. De chauffeur leek de afstand uitgemeten te hebben. Eenmaal beneden rolden we zo het tankstation binnen.
De chauffeur gooide precies de benodigde 4,2 liter in de tank en konden we onze reis vervolgen richting Masaka. Eenmaal aangekomen verzamelden we vijf brommers, klommen we achterop en het gekkenhuis ging verder. We kwamen veilig het centrum van Masaka uit en kwamen uit bij een van de vooral hobbelige zandweggetjes. Een kolonne met Bazungu’s trok uiteraard veel aandacht. Een mooie rit tussen de kuilen en koeien door bracht ons in het dorpje Ndegeya waar we een van de vele oude bekenden van Monirah tegen kwamen. Het was erg leuk om de altijd goed gehumeurde Apollo, zijn vrouw en kinderen (Ronald, Ritah en RUBEN) te ontmoeten. In het dorpje hebben we wat gedronken waarna we onze reis wilden vervolgen richting Monirah, het sponsor kind van (jawel) Monirah. Dit is er helaas niet van gekomen door een plotseling zware regenbui. Eenmaal terug in Masaka mochten we weer mee met de inmiddels beruchte taxi. De rit heeft in totaal een kleine 500 meter geduurd waarna de taxi kapot ging. Nadat de overvolle taxi nog zo’n 10 meter door had gereden met een volledig vastgelopen achteras, realiseerde de chauffeur dat hij toch echt niet verder kon rijden. Overgestapt naar twee andere taxi, zijn we uiteindelijk toch weer veilig teruggekeerd in Bukulula. Het was een erg leuke dag waar we hebben gezien dat hier alles mogelijk is in het verkeer!
Terwijl de mannen allemaal wilde avonturen beleefden, deden de meiden het rustiger aan. Vanuit het dorp zijn er zeven kapsters gekomen die expert waren in het creëren van traditionele Afrikaanse kapsels. Met behulp van bossen nephaar en met heel veel geduld werd vandaag van Eef, Natasja, Nina, Paulien en Sanne het haar ingevlochten. Van te voren werd al gewaarschuwd dat dit wel een poosje kon duren (lees: ongeveer 5 uur) en dat ze behoorlijk hardhandig waren met het haar. De vrouwen uit het dorp vonden het maar vreemd om voor de verandering blonde haren in te vlechten en zo was het voor iedereen een aparte ervaring. Na een hele lange zit van vierenhalf uur mocht het resultaat er dan ook zijn. In de bijlage vast een foto van de prachtige kapsels.
Na het invlechten van het haar was het nog even minidisco-timemet de aanwezige kinderen en hebben we met z’n allen gegeten en verhalen uitgewisseld. Na het eten werd de dag afgesloten met het zingen van een aantal liederen.
Jeffrey, Niels en Sanne
Deze ochtend had de ontbijtploeg extra werk, want er werden eitjes gebakken als extraatje bij het ontbijt. We verdelen de corvee voor ontbijt, lunch en avondeten zodat er telkens een andere groep vroeg uit bed moet om voor ons eten te zorgen.We worden hierbij ontzettend geholpen door Sara, de vrouw van Willy, en enkele andere vrouwen. Sterker nog, het is lastig om ze te mogen helpen omdat ze graag enorm goed voor ons zorgen en vinden dat we zo min mogelijk hoeven te doen en heel erg verwend moeten worden. Maar zo werkt het natuurlijk niet, we zijn niet voor niets in Afrika. Het ontbijt bestaat hier verder dagelijks uit twee witte boterhammen, meestal vrij droog en dus is het flink kauwen geblazen. Er is luxe broodbeleg, met pasta, pindakaas, suiker, jam en honing en twee thermoskannen warm water zorgen voor thee of koffie. Er moet goed gegeten worden, niet alleen om hard te kunnen werken, maar ook om de malariapil binnen te houden.
Na het ontbijt gaan we aan het werk. Vandaag gingen we een half uurtje later dan gebruikelijk naar de bouw, vanwege de gebakken eitjes. Het gaat enorm hard met de opbouw van de muren van het gebouw. De eerste laag van twaalf rijen stenen staat al in alle muren en vandaag werden de muren nog eens een stuk hoger opgetrokken. Het metselen gebeurt door de lokale bouwvakkers, waarbij wij ervoor zorgen dat de aangeleverde stenen worden ‘bezorgd’ op de juiste plaatsen op de bouw. Stenen worden doorgegooid en doorgegeven. Vandaag een extra moeilijkheid, want de steigers werden opgebouwd voor de hogere delen van de muur. Hierdoor moesten er stenen door een smal poortje en onder een steiger door worden doorgegeven. De meesten waren hier veel te lang voor, maar de kleinsten in de groep (Mariëlle, Natasja en Eef) konden er precies onder staan. Vandaag werden de taken dus verdeeld op lengte.
Omdat er vandaag op de bouw niet vijftien mzungu’s konden helpen, werden er in de huidige kleine lokaaltjes renovaties aan de vloer uitgevoerd. De stoffige vloeren werden eruit gehakt en met kruiwagens leeggereden, waarna een nieuwe vloer werd gemaakt. Door het mixen van zand, cement en stenen werd een betonnen vloer gemaakt, die hierna werd uitgespreid over de vloer en met een houten stamper werd geëgaliseerd. Erg stoffig werk in de lokalen en er werden ook nog eens zware kruiwagens heen en weer gereden. In de warme omstandigheden was het best zwaar, maar gelukkig hebben we plastic flesjes water, waaruit we telkens kunnen drinken. Deze flesjes kunnen we aanvullen uit de grote flessen van 19 Liter. Inmiddels hebben we een trechter gevonden, waardoor er minder water verspild wordt.
In de tussentijd bestaat het werk ook nog vaak uit het scheppen van zand of grond en het verplaatsen daarvan. Het is een dagelijkse strijd om de kruiwagens te behouden, aangezien ze graag door de bouwvakkers worden ingenomen voor cement, en om de scheppen voor onszelf te houden, want ook die worden snel in gebruik genomen door deze (hardwerkende) mannen. Het blijft verder telkens overleggen over de dagelijkse werkzaamheden, maar er wordt hard gewerkt door de bouwvakkers en de groep. Er is zichtbaar resultaat op de bouw en in de lokalen.
In de middag werd er geknutseld in een lokaal met 50 kinderen van 8 tot 12 jaar. Er werden papieren hoeden gemaakt waar enthousiast op werd gereageerd, vergelijkbaar met een hoedje dat een kind in groep 1 of 2 krijgt voor zijn verjaardag. Zelfs de lokale bouwvakkers liepen er af en toe mee. Anderen gingen nog even aan het werk op de bouw.
Vandaag gingen de shopaholics Joanne, Sanne, Rieke en Monirah samen met Willy op pad naar Masaka om boodschappen te doen: dakplaten, spullen om haren in te kunnen vlechten, een kruiwagen, inkopen voor het knutselen en voor de bezoeken aan de arme families op zaterdag, plus de boodschappen voor de groep (brood, groente, frisdrank, water etc.). Ook werd er geld gewisseld van euro’s naar Oegandese shillingen. Daarbij staat de koers niet vast, maar kan er flink worden onderhandeld over de wisselkoers. Bij het inwisselen van veel euro’s maakt dat toch weer een behoorlijk verschil, waardoor we extra geld kunnen inzetten op de bouw. Monirah heeft de kunst van het onderhandelen aardig onder de knie en daardoor heeft ze goede koersen kunnen bereiken.
Laat in de middag was het werk gedaan (volgens Willy moest er ook nog genoeg werk overblijven voor de bouwvakkers op zaterdag) en gingen we met een paar op pad om houtwerk te kopen. Dat betekent hier onderhandelen over de prijs tussen de geiten en ter plekke een pick-up regelen om de planken te vervoeren.
Voor het avondeten stonden ciapatti’s op het menu. Misschien het beste te beschrijven als vette pannenkoeken (vergelijkbaar met wraps) die we belegden met een gebakken ei en met tomaat/komkommer. Er kwam speciaal iemand uit het dorp om deze te bakken en we lieten het ons goed smaken. De maaltijd werd afgesloten met het voorlezen van alle reacties op de verslagen op de blog. Leuk om te lezen. Na het avondeten tijd voor ontspanning: buiten zitten om de dag door te praten, een spelletje Weerwolven, vroeg naar bed of lekker een (puzzel)boek erbij. Vol indrukken gaan we daarna naar bed. Eerst natuurlijk buiten met z’n allen tandenpoetsen en naar de wc, die enorm luxe is. Geen gat in de grond, maar een hurktoilet (die we doorspoelen met een plens water uit de ton ernaast). Inmiddels is het slot al twee keer gerepareerd en verschijnen er met spijkers zelfs toiletrolhouders. Hoe dan ook: het ruikt er heerlijk en het levert weer voldoende gespreksstof op. Daarna even afspreken in welke volgorde je de kamer ingaat om tussen matrassen en koffers door onder je eigen klamboe te komen. Sula bulungi, welterusten!
Matthijs en Rieke
Zaterdag 1 augustus 2015
Lieve lezers,
Het was ontzettend fijn om gisteravond met z’n allen te genieten van jullie leuke reacties op het blog. Leuk om te horen dat jullie allemaal zo met ons meeleven en dat er thuis nog aan ons gedacht wordt. Ondanks dat Matthijs een droge keel kreeg van het voorlezen, hopen we dat er op dit blog ook weer vele reacties binnen zullen stromen.
Vandaag was het feest, want de wekker ging om kwart voor acht in plaats van het gebruikelijke tijdstip van half zeven. Een goed begin van wat een vakantiedag zou worden. Het geweldige ontbijt van vanochtend werd mede mogelijk gemaakt door Stèphan, Martin, Geke en Sanne, de corveeploeg van vandaag.
Op de planning stond het bezoeken aan families in de omgeving, een kijkje op de krokodillenkwekerij en als afsluiting een relaxte avond aan het strand Nabugabo. De groep werd in drieën opgesplitst en elke groep heeft een gezin bezocht. Met behulp van de docenten van de Real Shepherd School werden de schrijnende verhalen aan ons duidelijk gemaakt. Wij zijn op bezoek geweest bij een vrouw van zestig jaar, die woonde in een huisje vlakbij de kerk. Ze woonde hier in haar eentje en had geen bron van inkomsten of mensen die voor haar konden zorgen. Haar lichamelijke conditie was te slecht om werk te zoeken. Ze woonde nu in een huisje, maar hoelang ze nog de huur zou kunnen betalen was maar de vraag. Er was ook niet echt een plan voor haar toekomst, en dit maakte goed duidelijk wat het verschil is met Nederland, op het gebied van sociale voorzieningen. Wat wel mooi was om te zien was dat ze heel blij werd van de spullen die we gegeven hadden. Het pakketje bestond onder andere uit rijst, suiker, zeep, tandenborstels en tandpasta. Met het wit brood en de lampenolie wasze heel gelukkig, omdat dit echte luxeproducten zijn. Dit klinkt als een klein cadeau, maar voor haar maakt het een wereld van verschil. Alleen met Kerst is er brood, en de lampenolie zorgt ervoor dat ze langer in het licht kan zitten, want er is geen elektriciteit. Dit is maar één van de verhalen, die we vandaag gehoord hebben, maar zo leven er nog vele in de omgeving in armoede. Vooral de jongeren en de ouderen hebben het hier het zwaarst.
Een groot contrast was het dan ook met het middagprogramma. Met z’n allen (19 Bazungu’s plus de volledige teaching en caring staff van de Real Shepherd School) gingen we op pad in de schoolbus waarmee we ook vanaf het vliegveld waren gekomen. De staff had zich opgedoft voor de gelegenheid en had hun mooiste kleren aangetrokken. Een uitstapje als dit was voor hun zeker een uitzondering. Volledig volgens Afrikaanse traditie opgepakt als sardientjes in een blik en een uur langer dan gepland onderweg naar de krokodillenfarm. Ondanks de hobbelige weggetjes waardoor de bus behoorlijk scheef hing, was de sfeer in de bus goed, dus dit mocht de pret niet drukken. Aangekomen op de farm, werd er weer volgens Afrikaanse traditie even onderhandeld over de toegangsprijs.
De krokodillen werden gekweekt voor hun huid en vlees, dus het was een echte boerderij en zeker geen dierentuin. De krokodillen zaten in stenen badkuipen en verschilden in leeftijd van vier maanden tot 65 jaar. De lengte liep ook behoorlijk uiteen, met exemplaren van vijf centimeter tot dinosaurusachtige omvang. Belangrijk was om niet te ver over het hekje te leunen, om te voorkomen dat je met minder vingers naar huis ging dan waarmee je vertrokken was.
Na hier een halfuurtje rondgelopen te hebben, propten wij ons weer de bus in en kon de reis worden vervolgd. Aan de vele hobbelwegen leek geen eind te komen. De enige die hier niet veel last van ondervond was Niels, hij heeft de hele reis liggen snurken tot groot vermaak van de Oegandezen. Uiteindelijk kwamen we aan op een strand dat onze verwachtingen ver oversteeg. Toen we de aapjes in de bomen zagen springen wisten we dat het goed zou komen. De fotografen onder ons, Maarten, Stèphan en Nathalie konden hun geluk niet op door de mooie plaatjes die ze nu konden schieten. Bij het meer dook het grootste deel van de groep zo snel mogelijk het water in (geen zorgen ouders, geen stilstaand water, dus geen enge beestjes) terwijl het andere deel van de groep hun volleybaltalenten liet zien aan de plaatselijke bevolking. De meeste Oegandezen konden niet zwemmen, maar kwamen toch mee pootjebaden in het ondiepe gedeelte van het water en dit was voor iedereen een moment om van te genieten.
Bij het strand hebben we nog heerlijk gegeten met friet, vis of kip na genoten te hebben van een mooie zonsondergang. Al met al heeft de middag gezorgd voor het gevoel van vakantie in ‘werkvakantie’. Het was leuk om te zien dat er één grote groep is ontstaan en dat iedereen het goed met elkaar kan vinden. Zowel binnen de Nederlandse groep als met de Oegandezen.
Tijdens de terugweg werd er al een begin gemaakt aan deze blog terwijl op de achtergrond Lion King-achtige taferelen zich afspeelden met een prachtige volle maan. De vraag onder de groep was of het vanavond ook volle maan thuis was? We zijn benieuwd, lieve lezers!
Toedels van Anouk, Niels, Sanne a.k.a. dreamteam
Zondag 2 augustus
Zonder brandstof in een kapotte taxi
Deze dag begon met het bezoek aan een echte Oegandese kerk. Opgedoft en wel zijn we naar het kerkgebouw gelopen, waar we hartelijk welkom werden geheten door de gemeente. Tijdens de dienst was het verschil met onze Nederlandse kerkdiensten goed duidelijk. De Oegandezen dansten, knielden en riepen om de haverklap AMEN als ze het ergens mee eens waren. De dienst was al bezig vanaf zeven uur, maar gelukkig schoven wij pas om kwart over tien aan. Hoewel we pas om 12 uur weer buiten stonden was het geen saaie langdurige dienst en de preek was redelijk te volgen.
Vanmiddag hebben we wel weer gezien dat alles mogelijk is in Oeganda. Terwijl de meeste van de dames vandaag hun haar lieten invlechten, zijn de heren en Nathalie & Monirah met de taxi naar Masaka geweest om daar boda-boda te rijden. Boda-boda’s zijn brommers waar je met zijn 2-en, 3-en of misschien nog wel meer op kunt. We hebben ze hier al met van alles achterop zien rijden te denken aan vijftien volle jerrycans, geiten en kippen.
Voordat we in Masaka op deze boda-boda gingen, moesten we eerst met de taxi. Een rit die je in Nederland never nooit zal meemaken. Te beginnen met de 90’s hardcore muziek die de chauffeur aan had staan en bij elkaar op schoot zitten, geen enkele werkende meter op het dashboard. Juist op het moment dat je dacht dat het niet meer gekker kon, was de benzine van de taxi op. Half sputterend probeerden we de laatste heuvel op te komen om ons naar beneden te rollen en het eerst volgende tankstation aan te doen. De chauffeur leek de afstand uitgemeten te hebben. Eenmaal beneden rolden we zo het tankstation binnen.
De chauffeur gooide precies de benodigde 4,2 liter in de tank en konden we onze reis vervolgen richting Masaka. Eenmaal aangekomen verzamelden we vijf brommers, klommen we achterop en het gekkenhuis ging verder. We kwamen veilig het centrum van Masaka uit en kwamen uit bij een van de vooral hobbelige zandweggetjes. Een kolonne met Bazungu’s trok uiteraard veel aandacht. Een mooie rit tussen de kuilen en koeien door bracht ons in het dorpje Ndegeya waar we een van de vele oude bekenden van Monirah tegen kwamen. Het was erg leuk om de altijd goed gehumeurde Apollo, zijn vrouw en kinderen (Ronald, Ritah en RUBEN) te ontmoeten. In het dorpje hebben we wat gedronken waarna we onze reis wilden vervolgen richting Monirah, het sponsor kind van (jawel) Monirah. Dit is er helaas niet van gekomen door een plotseling zware regenbui. Eenmaal terug in Masaka mochten we weer mee met de inmiddels beruchte taxi. De rit heeft in totaal een kleine 500 meter geduurd waarna de taxi kapot ging. Nadat de overvolle taxi nog zo’n 10 meter door had gereden met een volledig vastgelopen achteras, realiseerde de chauffeur dat hij toch echt niet verder kon rijden. Overgestapt naar twee andere taxi, zijn we uiteindelijk toch weer veilig teruggekeerd in Bukulula. Het was een erg leuke dag waar we hebben gezien dat hier alles mogelijk is in het verkeer!
Terwijl de mannen allemaal wilde avonturen beleefden, deden de meiden het rustiger aan. Vanuit het dorp zijn er zeven kapsters gekomen die expert waren in het creëren van traditionele Afrikaanse kapsels. Met behulp van bossen nephaar en met heel veel geduld werd vandaag van Eef, Natasja, Nina, Paulien en Sanne het haar ingevlochten. Van te voren werd al gewaarschuwd dat dit wel een poosje kon duren (lees: ongeveer 5 uur) en dat ze behoorlijk hardhandig waren met het haar. De vrouwen uit het dorp vonden het maar vreemd om voor de verandering blonde haren in te vlechten en zo was het voor iedereen een aparte ervaring. Na een hele lange zit van vierenhalf uur mocht het resultaat er dan ook zijn. In de bijlage vast een foto van de prachtige kapsels.
Na het invlechten van het haar was het nog even minidisco-timemet de aanwezige kinderen en hebben we met z’n allen gegeten en verhalen uitgewisseld. Na het eten werd de dag afgesloten met het zingen van een aantal liederen.
Jeffrey, Niels en Sanne
-
03 Augustus 2015 - 10:07
Ton:
Wat een leuke en uitgebreide verslagen! En wat doen jullie veel daar. Zowel werk als uitstapjes. Het klinkt allemaal erg leuk en enthousiast. Veel plezier nog de komende tijd!
In Frankrijk hadden kinderen tussen de 5 en 12 jaar een kleuterschool gesloopt. Uit het verslag te lezen zijn de kinderen daar bij jullie nog nier aan toe!
Groeten, Ton -
03 Augustus 2015 - 10:22
Andra:
Dag harde werkers, wat een mooie verhalen schrijven jullie. En zo uitgebreid. Echt heel leuk om te lezen. Bijzonder toch de digitale wereld, brengt ons dicht bij elkaar. Wij zijn aan de smartphone gekluisterd, om zo alles snel te volgen. Maar het bombardement op jullie zintuigen, geur, smaak en geluid is exclusief voor jullie. En dat zijn toch de indrukken die blijvend voor jullie zullen zijn. Geniet van het alles. En heel veel succes met het harde werken. Heel veel respect voor jullie. Liefs, Peter, Noa en andra. -
03 Augustus 2015 - 10:22
Annelies Alblas-Schep:
Beste mensen en lieve Monirah,
Wat fijn om te lezen dat jullie tot nu toe een goede tijd hebben! Hier in Italië was het ook volle maan hoor! Ik hoop voor Monirah dat ze Monirah nog kan opzoeken en veel kusjes, knuffels en kadootjes kan geven! Een lieve groet voor jullie allemaal en nog veel plezier, succes en Gods zegen gewenst! Dik, Annelies, Luuk en Koen -
03 Augustus 2015 - 11:28
Wilmy Alderliesten:
Lieve Rieke, Matthijs en alle andere hardwerkende Mzungu's!!
Super weer om jullie verhalen te lezen. Het neemt mij weer mee naar het mooie Oeganda waar ik prachtige herinneringen aan heb en ervaringen heb opgedaan.
Het klinkt allemaal goed, jullie werken hard en hebben gelukkig ook tijd voor ontspanning!
En ja hoor, hier was het ook volle maan, en was het erg druk op mijn werk.. letterlijk een tsunami van bevallingen moeten verwerken ;-)
Groeten aan jullie allemaal en geniet van alles! Tot de volgende verhalen-reeks!
(Matthijs en Rieke: de oma's verslinden de verhalen en groeten jullie hartelijk!)
Wilmy -
03 Augustus 2015 - 11:31
Lia:
Leuke allemaal,
Terwijl hier de temperatuur oploopt naar een hoogte die jullie daar alle dagen zullen hebben, zit ik lekker (koel) rustig binnen jullie verslagen te lezen. Wat een bijzondere belevenissen zo voor iedereen. Die brommertjes hoop ik nog wel op de foto's te zien en hopelijk hebben jullie van die futuristische taxi ook nog beelden. Je kan je dat niet voorstellen hier in onze luxe welvaartsstaat. Geniet vooral verder van zowel de bouwactiviteiten als van de ontspanning en het lekkere eten.
Tot een volgende keer, Lia -
03 Augustus 2015 - 11:38
Marco En Margriet Vreugdenhil:
Hallo luitjes,
Fantastisch om te zien en lezen wat een werk jullie al verricht hebben, we zijn trost op jullie. Heel veel succes en plezier nog!
Groetjes voor Marielle, Martin, Nathalie, Jeffrey en Michel -
03 Augustus 2015 - 11:47
Sjoukje Van Woerden:
Hoi Sanne en alle anderen,
Leuk om zo bij te blijven bij alles wat jullie doen en meemaken! Geniet ervan; jullie hebben er zo naar toe geleefd met alle acties, vergaderingen en andere voorbereidingen, en nu zitten jullie er! Heel veel plezier, sterkte en gezondheid toegewenst. Soms is het best wennen aan het eten en temperatuur...
Groetjes van oom. tante en neef Reinier. -
03 Augustus 2015 - 11:55
Tea Van Korlaar:
Lieve allemaal,
ik ben deze keer laat met mijn reactie, maar haal de schade in vandaag. Het gaat super bij jullie met de bouw die je voor ogen had. Muren, rijzen omhoog en haren ten berge. Geweldig om te lezen en foto's te kijken. Het vervoer is als vanouds, rammelend kom je waar je wezen wil, soms. Want Monirah heeft haar kleine naamgenoot nog niet ontmoet begrijp ik uit het verhaal. Maar Monirah kennende gaat dit nog wel een keer gebeuren.
Fijn, dat de saamhorigheid groot is en de Oegandese bevolking jullie omarmt.
De boda boda's zijn eigenlijk super handig en zouden in ons straatbeeld ook niet misstaan. Wie weet komt Afrika via boda boda naar Nederland. Iemand van de groep kan ze toch importeren ? Wie weet.
Een lieve groet voor jullie allemaal, en speciaal voor Monirah. -
03 Augustus 2015 - 12:15
Jannie:
Lieve Bobs en Bobbientjes(de Bouwers,)
Wat een amusant verslag, het is genieten om dit te lezen.
Wat gaat het bouwen van het schooltje hard zeg. Respect voor jullie zeer zeker in die warmte.
Kan niet wachten op de volgende Blog.
Wat gezondheid betreft gaat het denk ik wel goed, lees gelukkig nergens dat er bouwers in hun klamboe zijn blijven liggen.
Heel veel succes deze week.
Heel veel liefs en dikke kus.
Jannie George en Arenda.
-
03 Augustus 2015 - 15:17
Flavio Andrade:
Hoi,
Onwijs leuk om iedereen zo bezig te zien en iets moois zien gebeuren. Onwijs veel succes met bouwen en nog meer plezier met elkaar!!!! Supermooie verslagen en hele mooie foto's!!!
Groet,
Flavio -
03 Augustus 2015 - 15:49
Angelique Ronald En Anouk:
Hallo allemaal
Wat leuk om jullie verslagen weer te lezen. Ongelooflijk om te zien hoe groot de verschillen zijn tussen Nederland en Uganda.
Wat een mooie ervaringen doen jullie met elkaar zo op. Gelukkig zijn er naast de minder leuke dingen ook heel veel leuke dingen die jullie mee maken. Ik kan me helemaal voorstellen hoe blij de kinderen ook met jullie zijn. Samen spelletjes doen en knutselen. Wat zullen er blijde gezichtjes daar zijn. Wat leuk dat er nu ook onder jullie groep Afrikaanse kapsels zijn al hoopt Anouk dat jij Nathalie dat niet hebt gedaan! Ze is bang dat je haar ervan breekt. Het verhaal over de brommers en de taxi vond ik ook erg leuk om te lezen! Ik kan me helemaal voorstellen hoe jij jeffrey in n deuk lag van t lachen toen de taxi ermee stopte! Ook het verhaal vAn de luxe wc vond ik erg leuk! Ik zie t al helemaal voor me hoe dat gaat! Arme Naat toch maar goed dat je die laxpilletjes hebt haha. Zo te horen eten jullie daar ook prima. Al had ik gehoopt dat ...... Nee ik zeg t niet Jef ! Grapje.
Fijn om te horen dat t zo goed gaat. Wij gaan dinsdag een paar daagjes naar Italie maar ik zal jullie daar zeker ook gaan volgen.dikke kus Angelique -
03 Augustus 2015 - 19:20
Elly Kuijvenhoven :
Lieve mensen
Heerlijk weer om de berichten te lezen EN de foto's te zien.
Leuk dat de bouw vordert!
Kijk goed rond daar -
03 Augustus 2015 - 19:28
Elly:
Veel plezier! Groetjes Elly -
03 Augustus 2015 - 20:16
Hartger:
Jullie zijn echt top aan de gang. Kan iemand mij vertellen waar paulien gebleven is,(zie haar op geen foto staan, snik) zijn ze nog met haar haar bezig. Ik vind het echt geweldig paulien 5 uur aan jou haar, dat gaat nog een sinterklaas surprise opleveren.
De verhalen zijn enthousiast en er klinkt teamspirit uit, wauw. Jullie zijn deze keer geen twee scholen aan het bouwen, toch? Toppie. Is dat autowassen toch nog ergens goed voor geweest behalve geld inzamelen.
Kunnen jullie de ideeen uit de kerkdienst op papier zetten en aan ruben doorgeven. Van 7 uur t/m 12 uur dienst en het blijft nog boeien ook. Daar moet het antwoord liggen voor de kerken in nederland. Een goeie bruiloft duurt ook geen uur zullen wij maar zeggen.
Op naar de volgende nieuws update. Wij waren zo nieuwsgierig, deze update vandaag op een iphone zitten lezen op een terrasje in gouda. Weet je hoe onhandig dat is, maar wij waren zo nieuwsgierig en konden niet wachten tot wij thuis waren
Hartger -
03 Augustus 2015 - 20:18
Annet:
Lieve allemaal,
Wat weer een mooie reisverslagen hebben jullie geschreven. We genieten er volop van om te horen hoe jullie het daar hebben en wat jullie allemaal meemaken. Op de foto's is goed te zien hoeveel jullie al gebouwd hebben. Onvoorstelbaar dat het zo hard gaat!
En naast het harde werken ook nog leuke uitstapjes gemaakt.
Sanne, wat ziet je ingevlochten haar er mooi uit! Ben ook heel benieuwd naar Nina :-)
En Anouk, wel een beetje hard werken he, en niet alleen maar in de kruiwagen liggen. Weer heel erg veel succes en plezier allemaal! Tot het volgende verslag.
Lieve groet,
Bert en Annet
-
03 Augustus 2015 - 21:08
Klaas En Elles:
Lieve allemaal,
Wij zaten al weer te popelen om wat te horen van jullie en vanochtend in een bloedheette tent zijn wij gaan lezen uiteindelijk zijn we buiten in de schaduw maar verder gaan lezen en reageren we nu pas (lekker koel). Wat gaat die bouw hard en wat fijn dat er in lengte verschillende mensen zijn zodat t werk toch door kan gaan.Zo leuk te lezen dat jullie ook heel wat andere dingen ondernemen. Het geeft wel heel veel indrukken zo,wat hebben wij t in Nederland dan toch goed. De wegen op in die bus of met taxi of boda boda's geweldig wat een ervaring. Leuk ook die vermaak met en voor de kinderen. En we zijn zeker benieuwd naar de foto's! Laten jullie de vlechten (o,a marielle)zitten.....ben erg benieuwd......en haal Nathalie ook maar over hoor -
03 Augustus 2015 - 21:29
Klaas En Elles:
Even de aanvulling,mijn verhaal wordt niet helemaal geplaatst zie ik.
Michel hebben ze daar geen oegandese kapsels? Klaas zegt nu dat Michel zegt: denk t nie! Jeffrey moest je de taxi niet helpen duwen dan.....en Stephan maar foto's maken. Martin jij was in ieder geval wel goed ingewerkt,dan is stenen sjouwen voor jou een eitje,toch? Succes allemaal en geniet ook van de mooie momenten we zijn erg benieuwd naar jullie foto's en eigen verhalen. We kijken uit naar de volgende blog! Liefs xxx Klaas en Elles -
04 Augustus 2015 - 10:29
Ellenoor:
Dag lieve mensen!
Wat leuk om elke keer te lezen wat jullie allemaal mee maken. Dit zal vast voor iedereen een herinnering achterlaten die je moet koesteren!
Lieve zus van me, hoe gaat het met je ? Voel je je alweer wat beter? En Maarten hoe is het met jou? Zorgen jullie een beetje voor elkaar ?
Het is gek om geen contact te hebben!! Weet dat ik aan jullie denk.
Liefs Ellenoor -
04 Augustus 2015 - 11:58
Karin:
Beste allemaal,
Wat een beeldende verslagen schrijven jullie.
Ik zie het voor me hoe jullie met de taxi jullie avontuur beleven. Wat een indrukken allemaal.
Een geweldig vervolg van jullie werkvakantie gewenst.
We hopen jullie verder te kunnen volgen vanaf ons vakantieadres!
Lieve groeten,
Andy & Karin -
04 Augustus 2015 - 14:24
Piet En Nely:
Hallo allemaal,
Wat een prachtige verslagen hebben jullie geschreven en wat beleven jullie veel.
Heerlijk om te lezen hoe jullie al zo ver bent met de muren van de school.
Volgens mij valt het eten wat jullie krijgen en klaarmaken zeker wel mee.
Met zijn allen in een propvolle bus en ook in die gammele taxi, we zien het voor ons.
Wat een leuke en mooie foto's konden we bewonderen.
Maken jullie maar heel veel meer foto's zodat we thuis mee kunnen beleven wat jullie alzo gedaan hebben.
Nog een hele fijne werk- en leerzame tijd toegewenst.
We kijken uit naar jullie volgende verslagen en foto's.
En Mariëlle met Nomi,Fleur en Snoopy gaat het goed. Ik zal ze een knuffel geven van jou. Haha
Jullie moeten ook de hartelijke groeten hebben van Jans. Zij heeft bij ons de verslagen en foto's belezen en bekeken. Zij leeft ook met jullie mee.
Groetjes voor allemaal
Piet en Nely Jansen
-
04 Augustus 2015 - 17:40
Siska , Theo, Veerle:
Heerlijk om te lezen allemaal en mooie foto's, vooral die van jou natuurlijk Sanne , en dan te bedenken dat je vroeger zelfs om 1 staartje in je haar een strijd leverde -
04 Augustus 2015 - 18:36
De Kuhnes:
Hoi allemaal,
Wat leuk om jullie verslagen te lezen! Goed bezig!!!!
Hier gaat alles goed.
Nog veel plezier de komende 1,5 week.
Groetjes van de Kuhnes en de Eikelhofjes
-
04 Augustus 2015 - 19:06
Annelies:
Eindelijk internet en kunnen we jullie verhalen lezen.Heerlijk.Jullie beleven heel wat.
Leuk ook om foto's te zien.
Stef maak er maar heel veel,maar volgens ons doe je dat ook.
Volgens ons zagen we je op de brommer achterop met gopro .
Hard werken en lekker genieten.
Veel liefs Jaap Annelies Senny
-
04 Augustus 2015 - 21:07
Margreeth:
Bedankt voor weer een paar geweldige verslagen! Ik zit helemaal te genieten als ik ze lees. Super zoals jullie bezig zijn! Groet, Margreeth -
04 Augustus 2015 - 21:34
Ruben:
Wow, super mooi om jullie te volgen bij deel 2 van jullie avontuur. Er wordt gewerkt, er is lol, er zijn vooral ook mooie ontmoetingen. Zuig het allemaal op als een spons en geniet er van!
Mooi dat Ruben al is bezocht, een zeer slim en lief mannetje, dat kan niet anders.
Honderden kilometers verder, maar met jullie verbonden,
Caitlin, Abby en Ruben
O ja: Monirah: Abby mist jou want ze heeft je al dagenlang niet gezien ;-) -
04 Augustus 2015 - 22:25
Soraya Leroy En Luca:
Lieve allemaal, wat een prachtige ervaringen. Wij genieten enorm van jullie blog met leuke en vooral grappige verhalen! Blij te horen dat alles goed gaat en de bouw voorspoedig. Keep up the good work! Dikke kus voor Natasja! -
05 Augustus 2015 - 12:58
Marlies Gromicho:
Wat een mooie verslagen schtijven jullie! Ik kan het gewoon bijna zien/horen en meemaken! Veel sterkte in de hitte. Het is vast heel zwaar werk! Veel plezier met de kinderen. Jullie maken iets heel bijzonders mee! EnSanne, staat je mooi hoor, je nieuwe haarstijl!
Groeten van ons allen! -
05 Augustus 2015 - 16:30
Opa Jaap En Oma Heinke:
Lieve Anouk en Nina,
maandag avond op het terras bij kaarslicht jullie verslagen gelezen... en wij hebben er van genoten!
De kapster is een ware haar-vlecht-kunstenares. Wij hebben de foto en de tekst uitgeprint voor later. Voor nu heel veel sucses gewenst voor de hele groep. Liefs... Opa Jaap & Oma Heinke -
05 Augustus 2015 - 20:29
Opa En Oma Kroon:
hallo Niels.geweldig om jouw ervaringen (en die van je bouwcollega,s ) hier te kunnen lezen.We zijn er erg blij mee .Nog fijne dagen We zijn trots op je. opa en oma kroon. -
05 Augustus 2015 - 21:02
Marja:
Hoi Niels en de andere, Wat een leuke verslagen en foto s !!!!!!!! Bedankt en succes verder. Gr. -
06 Augustus 2015 - 11:54
Dorien:
Lieve Allemaal en in het bijzonder Monirah...
Wat zijn jullie goed bezig en wat word er hard gewerkt met stenen, cement en met heeel veel liefde laten jullie zien wat een groep kan doen!!
Hopelijk genieten jullie van alles wat je doet, ziet, voelt, eet, ruikt..Een ervaring om nooit te vergeten.
Monirah voor jou is het een beetje thuiskomen in jouw 2e land, je kent intussen al zoveel mensen en zoveel kinderen, wat zal het een feest geweest zijn om iedereen weer te zien..Je gaat vast ook nog even bij Monirah kijken.. Het is voor jou nu best dubbel om daar te zijn bij die schatten van kindjes terwijl je thuis(in Frankrijk) ook 2 kanjers hebt..maar ook die genieten en krijgen vast extra knuffels van Ruben..
Ik heb ze vorige week namens jou al een extra dikke knuffel gegeven(en Ruben ook natuurlijk)
Monirah ik hoop dat jij ook weer een dagboek bijhoud en lees graag weer jouw verhalen als je terug bent..
Heb en hou het goed met elkaar en geniet met volle teugen!!!
ik moet aan dit lied denken wat we vroeger met het Jeugdkoor zongen:
Geniet van het goede
Geniet van het goede dat God je heeft gegeven de wind in je haren en de zon op je gezicht. Geniet van het leven het spel van kleine kindren het zingen van een merel in het stille avondlicht
Leef hier en nu met de dag van vandaag en drink met volle teugen van de schoonheid om je heen. leef hier en nu met de dag van vandaag de kleuren van de aarde het stromen van rivieren de vreugde van een woord dat rust in God in Hem alleen.
geven jullie Monirah een hele dikke kroel!!
liefs Dorien en Kommer, Nina en Jasmijn natuurlijk -
06 Augustus 2015 - 15:28
Jannie Van Lieburg:
Hey Natasja,
Je kamer is klaar hoor alleen de ENORME heel veel kleine frutsels moet je zelf maar een plekkie geven,
Gisteren (woensdag) zijn George en ik naar Scheveningen geweest, liepen lang een eetgelegenheid in Afrikaanse sferen, moest meteen aan jullie denken.
Als we 's nachts naar de maan kijken, dan zien jullie die denk ik ook. Zo ver weg maar toch dicht bij.
Liefs en een hele dikke knuffel voor jullie allemaal(en voor jou Natasja een iets steviger knuffel.
Jannie, George en Arenda -
09 Augustus 2015 - 12:28
Jannie Van Buren:
Beste allemaal,
Wat wordt er hard gewerkt en wat leuk om te lezen hoe jullie met elkaar van al die bijzondere dingen genieten. Als ik lees wat er allemaal gedaan is denk: past dat in die twee weken!? Geniet nog heerlijk samen!
Het is erg leuk om jullie verhalen te lezen.
Met een hartelijke groet, Cock en Jannie -
10 Augustus 2015 - 18:34
Fien:
Hahahaha ziet er goed uit San!! Laat je het zo zitten in de TOPweek?
Weer leuk om alle verhalen te lezen! xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
